Nederlands: Is het niet het besef van vergankelijkheid dat ons drijft tot denken, dansen, leven? Is het leven niet een geleende periode tussen geboorte en dood? In de laatste voorstellingen van Vandekeybus is niet langer het reële, fysieke gevaar de motor van de handeling, maar de vraag naar het statuut van de ziel. 'Inasmuch as Life is Borrowed ...' vertrekt van de twee meest onvermijdelijke gebeurtenissen in ons bestaan: geboorte en dood. Beelden van vergankelijkheid en cyclische terugkeer stapelen zich op, soms poëtisch, soms op het scherp van de snee. Lichamen worden opgehangen aan kapstokken, als tijdelijke dragers van de ziel. Sommige dansers verper-soonlijken goden die met 'smokesticks' het lot van de mensen tekenen, waarna anderen die getekende figuren dansen. Dansers stoten al kuchend enorme rookwolken uit. Een infuus blijkt met moedermelk gevuld te zijn. In twee kortfilms, gerealiseerd door de choreograaf zelf en inmiddels gelauwerd op verscheidene festivals, heeft Wim Vandekeybus het over menselijke kwetsbaarheid: de hulpeloosheid van de boreling en de behoeftigheid van de stervende komen dicht bij elkaar te staan. Twee seizoenen geleden kende 'Inasmuch as Life is Borrowed ...' zijn wereld-première in deSingel. Na een succesvolle buitenlandse tournee komt deze beklijvende dansvoorstelling terug naar onze Rode Zaal. De originele muziek van Marc Ribot, bekend van zijn werk met en voor Tom Waits, Elvis Costello, John Lurie, John Zorn en Los Cubanos Postizos, wordt deze keer live gespeeld door een vijfkoppige band onder leiding van de New Yorkse gitarist en componist zelf. 'Marc Ribot is een rustig man, maar wanneer hij zijn gitaar neemt, komt er een oerinstinct uit. Er gebeurt een metamorfose. Het is een trip', aldus Wim Vandekeybus, die voor deze herneming zelf meedanst. Twee redenen om deze voorstelling nog eens mee te maken. Een buitenkans!