Nederlands: Elke choreografie van Wim Vandekeybus is doordrongen van een instinctmatige vitaliteit. Bovendien flirt Vandekeybus met betekenis. De snelheid van de bewegingen verhindert trouwens dat je ze analyseert. De ervaring, de emotie haalt steeds de bovenhand. Vandekeybus maakt toespelingen, maar wanneer ze te herkenbaar dreigen te worden, springt hij zonder aarzeling naar de volgende sequens. Alles kan elk moment in een andere richting tuimelen, in duizend stukjes breken en in het tegenovergestelde veranderen. In zijn eerste dansvoorstellingen, ruim een decennium geleden, toetste Wim Vandekeybus het potentieel van het lichaam aan de werkelijkheid. Hoe reageert het lichaam op fysiek gevaar? Langzamerhand verplaatste hij zijn aandacht van het reële risico naar het onzichtbare, het imaginaire. Zoals het universum van de nachtmerrie in 'Mountains Made of Barking', de fabelachtige onderwaterwereld van 'Bereft of a Blissful Union', het bijgeloof in '7 for a Secret never to be told', de magische wereld van het onderbewuste in 'In Spite of Wishing and Wanting'. De confrontatie van de mens met de dood was dan weer sterk aanwezig in 'Inasmuch as Life is borrowed'. In zijn nieuwe productie richt Vandekeybus de focus op het andere uiteinde van het spectrum, de geboorte. Deze voorstelling over het vrouwelijke universum wordt ondersteund door een geluidscompositie van Charo Calvo. Zij vertaalt beweging en licht in sonore klanken en capteert en manipuleert (live op de scène) de stemmen van de danseressen. In de fysieke danstaal wordt het primaire, erfelijke materiaal van de menselijke beweging opgezocht, in de muziek de klank van het geheugen en het innerlijke landschap van de herinnering afgetast. Een nieuwe fase in de zoektocht van Wim Vandekeybus naar het omgaan met tijd, zwevend tussen verleden en toekomst, als antidotum voor het ongrijpbare heden.

Nederlands: Is het niet het besef van vergankelijkheid dat ons drijft tot denken, dansen, leven? Is het leven niet een geleende periode tussen geboorte en dood? In de laatste voorstellingen van Vandekeybus is niet langer het reële, fysieke gevaar de motor van de handeling, maar de vraag naar het statuut van de ziel. 'Inasmuch as Life is Borrowed ...' vertrekt van de twee meest onvermijdelijke gebeurtenissen in ons bestaan: geboorte en dood. Beelden van vergankelijkheid en cyclische terugkeer stapelen zich op, soms poëtisch, soms op het scherp van de snee. Lichamen worden opgehangen aan kapstokken, als tijdelijke dragers van de ziel. Sommige dansers verper-soonlijken goden die met 'smokesticks' het lot van de mensen tekenen, waarna anderen die getekende figuren dansen. Dansers stoten al kuchend enorme rookwolken uit. Een infuus blijkt met moedermelk gevuld te zijn. In twee kortfilms, gerealiseerd door de choreograaf zelf en inmiddels gelauwerd op verscheidene festivals, heeft Wim Vandekeybus het over menselijke kwetsbaarheid: de hulpeloosheid van de boreling en de behoeftigheid van de stervende komen dicht bij elkaar te staan. Twee seizoenen geleden kende 'Inasmuch as Life is Borrowed ...' zijn wereld-première in deSingel. Na een succesvolle buitenlandse tournee komt deze beklijvende dansvoorstelling terug naar onze Rode Zaal. De originele muziek van Marc Ribot, bekend van zijn werk met en voor Tom Waits, Elvis Costello, John Lurie, John Zorn en Los Cubanos Postizos, wordt deze keer live gespeeld door een vijfkoppige band onder leiding van de New Yorkse gitarist en componist zelf. 'Marc Ribot is een rustig man, maar wanneer hij zijn gitaar neemt, komt er een oerinstinct uit. Er gebeurt een metamorfose. Het is een trip', aldus Wim Vandekeybus, die voor deze herneming zelf meedanst. Twee redenen om deze voorstelling nog eens mee te maken. Een buitenkans!