Nagorno-Karabach
Nagorno-Karabach of Artsach (Armeens: Լեռնային Ղարաբաղ, Leṙnayin Ġarabaġ, Azerbeidzjaans: Dağlıq Qarabağ/Yuxarı Qarabağ) is een de facto onafhankelijke republiek in de zuidelijke Kaukasus, die internationaal echter niet erkend is en als territorium de jure tot Azerbeidzjan behoort.
De hoofdstad van Nagorno-Karabach is Stepanakert. Als traditionele culturele centrum van het land wordt evenwel de voormalige hoofdstad Sjoesja gezien. De voormalige oblast Nagorno-Karabach werd volledig omgeven door Azerbeidzjan. De republiek Nagorno-Karabach grenst na verovering van omliggende gebieden ook aan Armenië en Iran.
Steden
[bewerken]Andere bestemmingen
[bewerken]- Agdam - Een totaal verlaten spookstad.
Info
[bewerken]
Nadat de democratische republieken Armenië en Azerbeidzjan in mei 1918 hun onafhankelijkheid verwierven, betwistten de partijen elkaar het gebied van Nagorno-Karabach. Het conflict ontaardde na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in de Nagorno-Karabachoorlog (1991-1994). De oorlog eindigde in 1994 ten gunste van etnische Armeense strijdkrachten, die behalve dat ze het grootste deel van de voormalige autonome regio handhaafden, ook een "buffer zone" creëerden door gebieden ten westen en ten zuiden van de enclave onder controle te krijgen, waaronder de Lachin-corridor, waarmee Nagorno-Karabach weer verbinding met Armenië kreeg.
Taal
[bewerken]De Armeense taal is de officiële taal in Nagorno-Karabach. De algemene omgangstaal is een vertakking hiervan: het Karabachse dialect. Buiten Nagorno-Karabach wordt het gesproken onder andere in Syunik en Tavush, en tot de jaren 90 door de Armeniërs in Bakoe, Soemgait en Gandzja.
Naast het Armeens is het Russisch de tweede belangrijkste taal. Er zijn nog veel Karabachers die deze taal zelfs beter spreken dan hun moedertaal. Ten tijde van de Sovjet-Unie kozen de meeste Armeniërs voor Russisch onderwijs, zodat zij in elk geval geen Azerbeidzjaans hoefden te leren.
Arriveren
[bewerken] LET OP: Azerbeidzjan zal alle paspoorten en visa met inreisstempels uit Nagorno-Karabach blokkeren en intrekken, Azerbeidzjaanse consulaten ontkennen dat je een visum nodig hebt. U loopt dan het risico te worden gedeporteerd en eventueel zelfs gearresteerd te worden. Als u toch van plan bent om Nagorno-Karabach te bezoeken kunt u dus beter aan de autoriteiten vragen om de stempels op een apart stukje papier in uw paspoort te zetten, zo niet kan een permanent reisverbod naar Azerbeidzjan het gevolg zijn. |
Het enige land van waaruit je Nagorno Karabach kunt bereiken is Armenië, zoals hierboven staat beschreven wordt dit door de autoriteiten in Azerbeidzjan als illegaal beschouwd. De meeste bezoekers komen de regio binnen via de Lachin-corridor, een alternatief is via de slecht berijdbare weg over de bergpas van Karvajar.
De luchthaven van Stepanakert, de enige luchthaven in Nagorno-Karabach wordt momenteel heropgebouwd nadat ze werd vernield tijdens de Nagorno-Karabachoorlog in 1991. De luchthaven zal haar deuren opnieuw openen in mei met vluchten van/naar Jerevan.
Er is ook een buslijn van Jerevan naar Stepanakert voor wie veel tijd heeft, want het is een lange rit.
Rondreizen
[bewerken]Er is geen openbaar vervoer en er zijn geen huurauto's beschikbaar in de gehele regio. In de meeste steden zijn er wel taxi's die naar westerse normen heel goedkoop zijn zodat dit een goed alternatief kan zijn voor bus of trein.
Bekijken
[bewerken]
Nagorno-Karabach staat, naast de vele littekens van de oorlog in 1991, net als buurland Armenië vooral bekend om zijn vele waardevolle kloosters. De belangrijkste staan hieronder in het lijstje bij de andere bezienswaardigheden:
- klooster van Gandzasar
- klooster van Dadivank
- klooster van Gtichavank
- klooster van Amaras
- Kathedraal van Sjoesja
- stadsomwallingen van Soesja
- Tigranakert - Historische stad.
- vesting van Askeran - Versterkte burcht nabij Askeran.
- Tinjery
- Sint-Jegisjekerk - Met de tombe van Vachagan de Vrome.
- Grot van Azoch
Doen
[bewerken]Het wandelpad van Janapar is onderverdeeld in dagmarsen met kampeermogelijkheden langs de paden maar men kan er ook terecht bij gastvrije gezinnen die in de buurt van de wandelpaden wonen. Zeker een must voor geoefende wandelaars.
Eten
[bewerken]De specialiteit van de streek zijn Zjengal-broodjes (Zjengalow hats) die men kan doorspoelen met plaatselijk gestookte moerbeiwodka.
Uitgaan
[bewerken]Nagorno-Karabach staat niet echt bekend voor zijn bruisende nachtleven.
Veiligheid
[bewerken]Begeef je niet ten oosten van de Martoeni-snelweg, waar de demarcatielijn ligt. Verder is het zeer veilig in Nagorno-Karabach. Bij uw aankomst in Karabach moet u naar de "MIT", het kantoor van het ministerie van buitenlandse zaken, om uw reispapieren te krijgen. Dit voorkomt verwarring wanneer men wordt tegengehouden door de lokale autoriteiten.
Let erop dat uw paspoort en andere papieren niet verliest, er zijn geen ambassades in Nagorno-Karabach en door de moeilijke situatie met Azerbeidzjan kan het moeilijk zijn om aan nieuwe documenten te geraken.
Als u van plan bent om te gaan wandelen in landelijke gebieden of aan de rand van de steden moet men er rekening mee houden dat het gebied wordt bewoond door beren en wolven. Hoewel ze niet normaal gezien geen mensen aanvallen is het aan te raden om langzaam weg te gaan van de plaats waar de dieren zich bevinden. Als men gaat kamperen kan men het meegebrachte voedsel beter ophangen in een boom zodat de wilde dieren niet naar de tent of auto komen.
Er is niet veel criminaliteit in deze regio, de kans is klein dat toeristen het slachtoffer worden van diefstal of wat dan ook. Zoals overal moet men waardevolle voorwerpen of geld niet laten rondslingeren, wie niet nonchalant is kan dus met een gerust gemoed rondreizen.
Rondom
[bewerken]Goris - De meeste mensen komen via de weg Goris-Stepanakert (Lachin-corridor) aan in Nagorno-Karabach. Het is dan ook een goed idee om even halt te houden in dit stadje en eventueel in andere plaatsen in de provincie Sjoenik.